Van alle lijden is psychische nood het wonderbaarlijkst. Als niets anders belast het de mens in zijn functioneren, ondermi9jnt de hoop en verlamt het leven. Psychisch lijden kent maat noch fundament, is onmetelijk diep of flinterdun, soms in realiteit geent maar ook volkomen ongegrond. Vatbaar voor suggestie kan lijden in een oogwenk ieder bedwelmen om even plots als gekomen weer spoorloos te verdwijnen en indien ongehoord mens en gemeenschap medogenloos ontwrichten. Psychisch lijden is onmiskenbaar en onmeetbaar. 

Gevreesd door iedereen, ontsnapt geen mens aan psychisch lijden. Voor allen komt een tijd wanneer we ons verstand zullen verliezen, de wil ons ontglipt of een emotie de overhand neemt. Er komt altijd een moment waarop je de ander niet meer begrijpt en je door de ander niet meer wordt begrepen. 

Wie het psychisch lijden waagt te ontkennen, wordt er des te meer door overweldigd. Rijk of arm, klein of groot, nieuw of oud, elke gemeenschap wordt gedwongen zich het lijden te verhouden, zal uitgedaagd worden om de psychische nood van de ander te lenigen. 

Naar schatting 1 op de 4 mensen zal in de loop van zijn leven een psychische stoornis ontwikkelen. Angst en depressie zijn de meest voorkomende klachten. Wie lijdt aan een psychische stoornis, heeft twee maal zoveel kans om te sterven aan hart- en vaatziekten en stofwisselingsziekten. Negentig procent van de miljoen mensen die jaarlijks overlijden aan suicide, hebben een psychische stoornis. 60% van de mensen die lijden krijgen niet de nodige zorg. We komen tot de conclusie dat wij wereldwijd falen in de aanpak van stoornissen. 

De crisis binnen de geestelijke gezondheidszorg wijst op de onbekwaamheid van overheden om onze GGZ te organiseren. Geen enkele land ter wereld, hoe vermogend ook, is in staat om de zorg voor het psychisch lijden van zijn bevolking te bekostigen. 

Juist in de landen met het meeste vermogen lijden de mensen meer dan arme landen. De crisis duidt op het onvermogen van de huidige wetenschap om een gepast antwoord te bieden op de vraag naar mentale hulp. Van geen enkele psychische stoornis is de pathogenese bekend, waardoor de diagnostische criteria van aandoeningen vaag zijn en de behandeleffecten van interventies matig. Ten slotte duidt de cruisis op de immense omvang van het psychisch lijden. al drie decennia lang vertegenwoordigen mentale stoornissen meer dan 14 procent van het aantal verloren levensjaren door ziekte. Sinds 1990 is de geestelijke gezondheidszorg op geen enkel vlak verbeterd. Kijk naar de worsteling van medewerkers in de geestelijke gezondheidszorg. Jeugdzorg faalt al jaren, veilig thuis faalt, meestal door gebrek aan samenwerking. 

De metal health crisis stemt tot nadenken. Waarom komen mentale stoornissen zo vaak voor? Waarom is hun impact zo groot? Waarom worden zo weinig mensen geholpen? Waarom blijft die mentale crisis onopgemerkt ondanks de enorme economische en menselijke schade?

De bron van al deze wijsheid haal ik uit het onderzoek van Dr. Damiaan Denys, De paradox van de mentale zorg. 

Ik kan er nog wat aan toevoegen. Al vanaf 1989 is er een veldslag gaande tussen de psychiatrie en andere hulpverleners. De overheid is de psychiatire gaan volgen, vanwaar het BIG register is opgezet. Hulpverleners met een BIG registratie moeten een afgeronde opleiding op universitaire niveau hebben behaald. Daar ligt meteen het knelpunt, want er zijn maar een paar richtingen binnen de psychologie opgenomen, afkomstig vanuit de cognitieve aanpak. Humanisten werden niet toegelaten, terwijl de geestelijke gezondheidszorg bezig was te veranderen en verbeteren. Door deze move vanuit de ov erheid zijn enkele opleidingen toegestaan voor deelname BIG registratie. De teloorgang van de mentale zorg is hiermee versterkt. Meer humanistische opleidingen op universitaire niveau werden afgeschilderd als alternatief en niet toegelaten in verdere ontwikkelingen binnen de geestelijke hulp.  Terwijl er wereldwijd werd aangetoond, dat er een andere kijk en andere interventies gebruikt dienden te worden. Het vreemde is dat alleen binnen de Europese Unie Nederland zich distantieert van andere kwalificaties. De rest van Europa is het humanisme omarmt en zijn er post moderne psychologische interventies onderzocht en gebruikt. Alleen in Nederland krijg je door de overheid betaalde mentale zorg als je binnen het kleine kader van de psychiatrie (BIG) valt. Het BIG regsiter is wel aangepast door psychiaters die toch meer geloven in een andere aanpak. Het onderzoeksbureau Plato heeft in 2012 aangetoond in een uitgebreid onderzoek, dat er meerdere opleidingen in de mentale zorg op het zelfde niveau functioneren als de bestaande GZ. Helaas heeft de overheid niets met het onderzoek ondernomen, waardoor de mentale gezondheidszorg steeds slechter werd. Kijk naar de crisis in de GGZ.

Ik zelf ben de humanistische versie van de geestelijke gezondheidszorg gaan studeren. Daarmee werd ik niet opgenomen in het BIG register en val ik in de complementaire zorg. Gelukkig zorgen mijn clienten voor voldoende mond op mond reclame. Op dit moment scherpt de overheid de GGZ weer aan en worden wij langzaam helemaal buitengelsoten, terwijl de nood op zijn hoogst is. Niemand begrijpt dat. Burn-out cijfers nemen jaarlijks aanzienlijk toe en niemand onderneemt binnen de GGZ preventieve maatregelen, neen dat laten ze ons doen. Als de mens in de knel zit koeten ze zelf maar betalen, is het motto van de overheid. Schandalig noem ik dat, terwijl wij steeds verder worden uitgeknepen. Wij kunnen enorm veel betekenen en de GGZ weer de lift in brengen. Gelukkig helpen zij zichzelf naar de afgrond, dat wordt voor ons op de lange termijn wel weer een periode waarin wij de juiste mentale hulp kunnen bieden. Zolang moeten we nog wachten. De teloorgang van de huidige GGZ is voor ons dus een winst op de lange termijn. Gelukkig gerechtigdheid, echter als je het economisch bekijkt gaat ons lang straks failliet aan de verkeerde zorg. Voor mensen met voldoende financiele middelen bied ik mijn hulp aan en het resultaat is gelukkig vele malen groter dan te lopen bij een BIG geregistreerde hulpverlener. Ik zeg wel, dat wij helaas ook niet allemaal echt vernieuwend bezig zijn. Daar is ook nog veel winst te boeken. Maar onze geestelijke zorg moet veranderen, dat staat vast.