Gevoel van Afwijzing is dodelijk!

Niets is destructiever voor het leven dan het gevoel van afwijzing. In de eerste zes jaar van je leven wordt het zaadje van afwijzing gepland om verder een eigen weg te vinden in het brein. Een gevoel dat alles overheerst, je toekomst, je geluk.  Niemand raakt het gevoel nog kwijt, ongeacht welke therapie je gevolgd hebt, het blijft als plantje woekeren. Het beïnvloedt je keuzevrijheid, je keuze voor een partner, jouw opvoedingsstijl als patroon voor je kinderen. De gevoeligheid ervoor zit diep in je DNA verankert. Het beïnvloedt je succes, de acceptatie door anderen.  Het beste medicijn is eigenlijk, dat je door anderen van afwijzing vrijgestelde volwassenen wordt opgevoed. Vlak na je geboorte sterven je ouders, om geen invloed te hebben in het gevoel wat in je DNA ligt opgesloten en door nurture zich verder ontwikkeld. Zo diepgeworteld zit het gevoel.

 

Als je als baby opgevoed wordt door een dominante, kritische ouder krijg jij niet de ruimte je kwaliteiten als mens aan te spreken. Je wordt voortdurend op je vingers getikt en je dient het keurslijf van je ouders opvoeding te aanvaarden. Je gaat jezelf ertegen wapenen en kiest onbewust voor een verzetsmethode. Dat kan vluchten zijn, vermijding of vechten (rebels).

Bij een over beschermende opvoeder krijg je ook niet de ruimte om te dealen met vertrouwen en wantrouwen.  Onbewust krijg jij als klein kind door, dat jij er eigenlijk niet toe doet. Je hebt te luisteren en krijgt duizenden correcties op je ZIJN te verwerken. De moetjes vliegen je om de oren.  In de theorie van Piaget wordt daar veel aandacht aan geschonken. Een kind leert door assimileren (aanpassing) en accommoderen. (elkaar verstaan of overeenkomen). Bij veel opvoeders gaat het mis met het accommoderen door dominante correcties toe te passen.

 

Het gevoel van afwijzing krijgt het kind aangeleerd vanuit zijn omgeving (nurture), ondanks de gevoeligheid in het DNA ervoor (nature). De meeste klachten of problemen op latere leeftijd ontstaan door je innerlijke gevecht tegen het gevoel van afwijzing. Zelfs de meeste suïcide heeft als oorzaak: afwijzing.  Het is een dodelijk sluimerend gevoel welke ons denken en doen beïnvloedt.  De relatie met anderen staat onder druk, omdat wij als mensen vanuit het gevoel van afwijzing, investeren in het wantrouwen.  Onbewuste processen.   Het sluipt in je doen en laten, je communicatie, je intuïtie.

 

Het gevoel van afwijzing doet pijn in je hartstreek. Verdriet hoort bij het gevoel. Alleen door onze aanpassing en bescherming (conditionering) hebben wij destijds gekozen voor het verplaatsen van het verdriet naar boosheid, angst, machteloosheid. Je moet jezelf beschermen, dat is de regel in ons leven. Wij zoeken allemaal veiligheid bij anderen in plaats bij ons zelf.  De meeste problemen is het gevecht tegen het gevoel van afwijzing. De meeste hulpvragen kennen een oorsprong in het gevoel van afwijzing. Het gevoel is een eigen leven gaan leiden en veroorzaakt veel leed.

 

Het mooiste voorbeeld van een aangepaste ontwikkeling is de groei van het narcisme in de mens. Een narcist heeft op jonge leeftijd genoeg afwijzing meegemaakt en tijdens de pubertijd besloten voor zichzelf te gaan zorgen. Op volwassen leeftijd groeit het narcisme door ten koste van anderen. We zien het zelfs al terug op de basisschool als kinderen anderen gaan pesten. Dus de Pester zijn. Meestal is dat al een signaal voor de ontwikkeling van een narcistische huishouding. Tijdens de pubertijd kan er nog bijgestuurd worden in het gedrag en ontwikkeling van narcisme. Afhankelijk van persoonlijkheidskenmerken zoals sociaal, empathisch, etc., kun je afstand nemen van een verdere escalering vanuit narcisme.

 

 

Veel persoonlijkheidsstoornissen komen voort uit een verkeerde opvoeding gedurende de eerste zes jaar uit het leven van de mens. Daar zit de bron en de angel van veel ellende.  John Bowlby beschrijft de onveiligheid in zijn theorie uitvoerig.  De gehechtheidstheorie komt voort uit de onveiligheid in de begin jaren. Zoveel impact heeft het gevoel van afwijzing op ons verdere leven. Soms krijgen mensen op latere leeftijd te horen, dat ze zich aanstellen. Ze zoek hulp, echter geen enkele hulp krijgt hen uit het gevoel van afwijzing. Dat komt omdat ons brein het patroon als centraal mechanisme voor het leven heeft vastgelegd. In verschillende delen in ons brein (waaronder de prefrontale cortex, het limbisch systeem) worden de verbindingen vanuit het aangeleerde brein (gevoel van afwijzing) bestuurt.  Het brein is dynamisch, echter niet voor de vaste verbindingen waaronder het gevoel van afwijzing. We hebben dus te leren omgaan met het gevoel van afwijzing. Wij kunnen het niet bestrijden, wij hebben ermee te leven. Op welke leeftijd dan ook, komt het gevoel terug. Soms in hevige hoedanigheid. Zoals gezegd veroorzaakt het veel leed.

 

Hypothese:

 

Als je in je jeugd het gevoel van afwijzing hebt ontwikkeld, zie je het al misgaan in de sociale verbindingen met anderen. Vrienden vinden is een stuk moeilijker geworden. Life events zorgen voor bevestiging van het leed. Bevestiging van het gevoel. Schoolprestaties kunnen eronder lijden. Wat weer belangrijk is voor later of vervolgonderwijs. Je krijgt steeds minder zelfvertrouwen uit de life events.  Je maakt verkeerde keuzes, zelfs het uitkiezen van partners of geliefden kunnen een probleem opleveren. Als je een partner hebt gevonden kan het na jaren alsnog uitkomen op problemen. Ook in je werk ondervind je de nodige problemen. Je hele leven staat in het kader van afwijzing. Iedere keer bevestigt het je leed. Huilen kun je vaak niet meer, want het verdriet is niet meer toegankelijk. Jij beschermt jezelf tegen alles en onbewust investeer je in wantrouwen. Daardoor blijft de cirkel van zelfvernietiging in stand. In alles wat je doet herken je het gevoel van afwijzing. Zelfs je kinderen zullen tijdens hun pubertijd jou afwijzen (wat een normaal proces is). Je voelt je nutteloos, machteloos en leed na leed krijg je of ontmoet je.

 

Wat nodig is, zodra het gevoel van afwijzing gevoeld of beleefd wordt zet je het om naar een ander gevoel en voel jij de kracht van jezelf opkomen, zonder narcistisch te worden en anderen te duperen. In je vocabulaire verandert er veel en je benadert de mens anders.  Het enige wat je hebt te doen, is het gevoel te herkennen, erkennen, bekennen en aanvaarden. Bewerk je gevoel naar iets wat wel werkt. Anderen zullen je altijd afwijzen als dat in jouw systeem zit. Ga er dan van uit en kijk naar mogelijkheden. Laat de pijn niet de overhand nemen of wanneer het zich aandient beleef de pijn in je hart dan volledig. Stel wel een ultimatum aan de pijn, want verder leven met de pijn is ondraaglijk.  Makkelijk gezegd, echter in de dagelijkse praktijk heftig.