Hoe dieper de wond door afwijzing, des te groter zal de afwijzing van zichzelf of van anderen zijn. Dit kan verborgen worden achter een gevoel van schaamte. Daarnaast zal er een grote neiging bestaan om te vluchten. Echter, dit is slechts een masker om zichzelf te beschermen tegen het leed veroorzaakt door de beschadiging.

 

Ieder mens kent wel het gevoel van afwijzing. Dat gebeurt als jij je helemaal

focust op anderen. Je bent teleurgesteld, voelt je niet erkent, niemand luistert naar je. Ieder kind ervaart dit gevoel al op jonge leeftijd, zodra de ouder of de ander het kind corrigeert/afwijst. Als het regelmatig gebeurt krijg je een gevoel van onzekerheid in wie jezelf bent en wat je kunt.

 

Het gevoel kent een diepe laag van onveiligheid in de gehechtheidstheorie. Vaak blijft het levenslang aanwezig. Als je het niet met omdenken hebt omgevormd tot een ander gevoel, kun je steeds teruggeworpen worden in het oude gevoel. Zoveel impact heeft het. Vaak heeft het iets met de ander te maken en niet met jou. Daarom is het belangrijk als jij een gevoel van afwijzing krijgt, dat je kijkt naar wie de ander is. Bedoelt de ander wel, wat ik voel. Is de ander uit op het geven van een rotgevoel.

 

Please gedrag is het gevaar als jij je afgewezen voelt. Je blijft je best doen om aardig gevonden te worden. Ook al zit jezelf al in een gevorderd stadium van volwassenheid, je kunt geraakt blijven worden, waardoor je snel please-gedrag gebruikt. Mensen die hier last van hebben doen er goed aan hun gedachten anders te kaderen. Het is altijd de ander wiens gedrag of uitspraak je beloond. Jezelf haal je onderuit. Vaak is het zo, dat je liever please-gedrag vertoont, dan jezelf in de spiegel aan te kijken om sterker te worden. De afwijzing door de ander voelt nu eenmaal bekend aan en vaak wil je daar toch niet vanaf. Je vergeet zelf te leven.

 

Er zijn heel veel redenen waarom mensen andere mensen pleasen. De vormen waarin dat gebeurt zijn dan ook talrijk. Mensen kunnen hinder ervaren van hun eigen pleasegedrag en zij willen dan ook vaak van dit pleasegedrag af. Daarvoor is het nodig eerst je eigen pleasegedrag als zodanig te herkennen. Wéten hoe je pleasegedrag er uit ziet is één; de eronderliggende beweegreden en oorzaak achterhalen is twee.

 

Waarom vertonen we pleasegedrag?

 

Pleasegedrag kan ontstaan om iets te krijgen, bijvoorbeeld aandacht, waardering en/of bevestiging. Pleasegedrag kan ook onbewust worden ingezet om iets te voorkomen, bijvoorbeeld ruzie, afwijzing of verbaal geweld. Of uit angst om iemand kwijt te raken. Of uit schuldgevoel. Afijn, de redenen zijn zeer divers.

 

Om wie gaat het bij het pleasen?

 

Pleasegedrag gaat altijd om de ander. Het pleasen doe je zowel vóór als ten opzichte van de ander: om van de ander iets te krijgen of om bij de ander iets te voorkomen of vermijden. Dit maakt pleasegedrag een vorm van zelfverloochening, omdat je jezelf op een bepaald gebied inlevert, ten faveure van de ánder. Je denkt overigens dat je de ander er een plezier mee doet, maar zelfs dat is niet waar. Waar gaat het om bij pleasegedrag? Belangrijk is dat het bij pleasegedrag niet om de uiterlijke vorm gaat, maar om de intentie, dus de bedoeling en de eronder liggende beweegreden. Zo kan bepaald concreet gedrag voor de een controlegedrag zijn, en bij iemand anders pleasegedrag betreffen.

 

Wat maakt dat pleasen niet werkt?

 

Het werkt niet omdat het een oneigenlijk middel is voor het doel dat je er mee probeert te bereiken. Als het probleem al niet is dat je onvoldoende zou pleasen, kan pleasen ook niet de oplossing zijn. Het onderliggende probleem is altijd anders dan de pleaser denkt, zoals iets bij de ander zoeken wat die ander niet kan geven of het voorkomen van iets bij die ander wat die ander niet kan voorkomen. Dan is het probleem respectievelijk bijvoorbeeld de behoeftecompensatie  of de angst voor afwijzing van jezelf. Hiervoor kan jouw pleasegedrag nooit de oplossing zijn.

 

Wat maakt dat dan toch pleasegedrag wordt vertoond?

 

Dat is omdat het iemand bekend voorkomt van vroeger. De manieren waarop dat is ontstaan, zijn legio. Het betreft vaak het pleasen of troosten of helpen van (een van) de ouders. De bron hiervan kan zijn het te doen hebben (gehad) met (een van) de ouders. En als er bijvoorbeeld sprake is van het voorkomen van afwijzing, heeft dit vroeger ook op de een of andere manier een rol gespeeld.

 

We herhalen onbewust patronen van vroeger, om te krijgen wat we vroeger gemist hebben aan aandacht, waardering en bevestiging en dergelijke. En we doen dit op een manier die ons van vroeger bekend voorkomt.

 

Wat moet je doen om van pleasegedrag af te komen?

 

Allereerst moet je je eigen pleasegedrag  leren herkennen. Pleasegedrag kan er diverser uit zien dan de eronder liggende en onbewuste beweegredenen. Die onbewuste beweegredenen vormen iemands blinde vlek. Als je weet wat de voedingsbron is van jouw pleasegedrag, kun je dáár mee aan de slag en werk je concreet aan je pleasegedrag en het moeilijk “nee” kunnen zeggen. Het is makkelijker om de eronder liggende beweegredenen te herkennen, omdat je dat voelt (als afwijzing, als eenzaamheid, als controleverlies, en dergelijke). Als je met de eronder liggende beweegreden aan de slag gaat, kom je er vanzelf achter op welke manieren je nog meer pleasegedrag vertoonde.

 

Wat kun je nu al praktisch doen om je grenzen aan te geven? Als iemand je iets vraagt, kun je beginnen met te zeggen: “Ik zal er over nadenken” of “Ik zal het in overweging nemen” of “Je hoort nog van me”. De processen die er daarná in je omgaan, hebben met je vroegere beweegredenen te maken. Waar ben je dan diep in je hart bang voor? Het cont(r)act te verliezen? Die grotere opdracht niet te krijgen? Je relatie te verspelen? Enzovoorts, enzovoorts, enzovoorts. Als het dan om bijvoorbeeld angst voor afwijzing zou gaan, moet ik eerst achterhalen waardoor jouw angst voor afwijzing vroeger is ontstaan. Dan kun je uitkomen op aspecten als bijvoorbeeld controlegedrag en impulsief gedrag en dergelijke, aspecten die ogenschijnlijk niets met pleasegedrag te maken hebben. De voedingsbron daarvan zit altijd in vroeger. Als je dat inzichtelijk hebt, kun je dáármee aan de slag.

 

Op SOCIAL MEDIA leren kinderen al jong om te gaan met likes! Helaas frustreert het velen als ze geen of naar hun mening te weinig likes krijgen. Ze gaan twijfelen aan zichzelf, voelen zich ongewenst. Uit onderzoek blijkt, dat deze ontwikkeling zorgt voor toename depressiviteit onder jongeren, met zelfdoding tot gevolg. Challenges worden steeds gevaarlijker om likes te scoren. Iedereen zoekt een bevestiging dat ze erbij horen en gaan daarmee over vele eigen grenzen heen, met verlies, ongeluk, misdaad tot gevolg. Dit wordt het propbleem van de nabije toekomst.